Zover ik me kan herinneren hebben we gezelschapsspellen gedaan. Als kind hadden we thuis een pjeirekesbak, we speelden met de kaarten, we damden. En we hadden twee vlooienspellekes. De dure spellendozen kwamen er niet in, al hadden we later wel een scrabble.

Later met mijn kinderen hadden we die dozen wel en die werden heel vaak boven gehaald: Cluedo, Hotel, Goudzoeker, Mad, …

Het is lang geleden, de kinderen zijn het huis uit en we speelden gezelschapsspelletjes bij Amke en Ella thuis. Hier speelden we met de kaarten, domino …

Maar nu, voor ons tweetjes hadden we ons -enkele- jaren geleden een Scrabble aangeschaft, maar door de evenementen is die uiteindelijk in het vergeethoekje geraakt.

Toen Luc laatst opperde dat we wel eens moesten uitkijken naar een goed gezelschapsspel, maar dan liefst niet de Scrabble, dacht ik aan al die spellendozen van vroeger en vooral aan de Cluedo, die toch altijd een beetje mijn favoriet was geweest.

Ik vroeg dus aan Zoneke wie de Cluedo mee had genomen toen ze het nest verlieten. Blijkbaar hij, maar liet hij die ook achter bij Bollie -lees: bij Amke en Ella- zodat het uiteindelijk nog goed terechtkwam.

Ik besloot op zoek te gaan naar een goed tweedehandsexemplaar. Want die moderne versies, met die Nederlandse namen, zinnen me niet. Ik vond er eentje. En al wordt overal beweerd dat het niet zo leutig is om het met twee te spelen … zocht ik uit wat het probleem kon zijn bij twee spelers.

Uiteindelijk gaf ik het op. We kunnen beter uitkijken naar gezelschapsspellen voor twee.

We hebben wel de klassieke spellendoos met damspel, mens-erger-je-niet, backgammon, enz … en de naam “schaken” is ook al gevallen, maar dat kunnen we geen van beiden. Dat belooft!