Wie nu, na het lezen van vorig blogbericht, denkt dat we na onze vakantie niets anders doen dan op onze lauweren rusten, heeft het wel wat mis.

Het lijkt wel of aan alle zaken die geregeld dienen te worden geen einde komt.

Er is het gedoe met de nieuwe identiteitskaarten dat nog steeds niet is opgelost. Want nu we toch in de weer zijn met die kaart, wilde ik ook ineens een ander rijbewijs. Op het mijne sta ik op als veertiger. Maar … ik ging me al bedenken toen ik las dat voor het rijbewijs meestal wel dezelfde foto wordt gebruikt als voor de identiteitskaart en daar schrok ik wel voor terug. Dan moest ik ook al gaan vrezen om mijn rijbewijs te tonen.

Volgens Zoneke zou je, afhankelijk van de gemeente, wel een andere foto voor je rijbewijs mogen gebruiken, wat na een telefoontje naar ons stadhuis bevestigd werd.

Maar na dat telefoontje naar ons stadhuis blijkt nu ook dat die fotograaf ons bedot heeft. Hij heeft zelf, op eigen initiatief, de regels voor zo een pasfoto nog wat aangepast. Je zou die lelijke pasfoto’s mogen weigeren als je ze niet goed vindt en dat moet je dan gewoon zeggen. Dat deed ik wel en hij had me bekeken alsof ik een lastig vrouwmens was en ik kreeg als antwoord: “het moet nu eenmaal zó”. Niet dus.

We zijn dus nog niet klaar met die identiteitsaffaire.

Een tweede zaak die blijft aanslepen is de zaak met de kredietkaart. Die is in orde natuurlijk, maar er bleef toch die zweem van onrust, het zal je maar overkomen als je niet onmiddellijk kan ingrijpen. Daarom willen we een tweede kredietkaart. Dat is ook allemaal geen probleem maar dat zou wel handiger zijn mits enkele aanpassingen hier en daar. We zijn nu nog volop aan het aanpassen.

Nog wat: met het modempje dat we vorig jaar kochten omwille van het tegenvallend internet in Schotland, konden we vorig jaar na de vakantie de luttele MB’s die er nog opstonden gewoon hier in België op gebruiken. Dat lukt nu dus niet, nu er meerdere GB’s overbleven. Ik heb twee uur aan de chat gezeten, waarop men mij vroeg om hun technische dienst op te bellen omdat ze het via de chat niet konden oplossen. Ik heb eerst bij Proximus geïnformeerd, we zijn naar Nederland gereden om het daar eens uit te testen, ik heb opnieuw de chat geopend en heb mijn eigen voorstel voorgelegd. Ze gaan akkoord. Dat is toch één zaak die geregeld is.

En er lag een brief van de BTW op mij te wachten. Daar ga ik niet veel over zeggen. Ik voelde met mijn ellebogen dat het oplichting was en heb gewoon wat nagevraagd en opgezocht en inderdaad, het ding mocht zonder gevolg door de papierversnipperaar.

Meestal zijn zulke dingen van dien aard dat ik alles ervoor uit de weg schuif om ze eerst geregeld te krijgen. Dat doe ik nu dus bewust niet. We schuiven die zaken uit de weg om éérst te doen waar we zin in hebben … en gaan wandelen.

We zijn dus echt wel bezige bijtjes …

… al is dit wel een hommel.