De man had ons gevraagd of we oude munten bij hadden. Dat hadden we niet. Later, maar dan wel uren later, loopt er een man voorbij die ons eens heel opvallend bekijkt.

Als die buiten gehoorsafstand is, zegt Luc: “Dat is die man die die munten wou”. De man draait zich om, knikt en steekt zijn duim op. Voor zover gehoorsafstand.

Een probleem waar je geen rekening mee houdt bij het slechter horen: je gaat luider praten.

Sedert dat voorval heb ik last van praatangst. Toen we bij Zoneke verbleven, met het schuifraam zo een 20cm geopend, vroeg ik me af wie me kon horen. De buurman die aan het dak van zijn achterbouw bezig was? De voorbijgangers op de straat? Wie? En tot waar?

Zou ik nu een decibelmeter nodig hebben?