Ik herinner me, mijn grootmoeder, alleen op haar appartementje in Brussel. Ze speelde patience. Dat behoort hier ook een beetje tot het ochtendritueel: tijdens mijn eerste en tweede zjat koffie speel ik sudoko, kwestie van mijn hersens op hun qui-vive te houden.

Na het eten speel ik even een free-cell, een spider solitaire of een mahjong, kwestie van mijn eten rustig te laten zakken.

Laatst vond ik een ander spelleke … ik zou dat moment vervloeken ware het niet dat …

Ge moogt het ook eens proberen, maar pas op …

(Lees verder onder het spel)

Het ding is zo verslavend dat ik mijn zjat koffie naast mijn laptop liet koud worden. Dan is het toch al erg gesteld. Dat is het nadeel.

Wat is het voordeel? Er is ook een app van het spel. En je kan niet geloven hoe snel het halfuurke fietsen met de hometrainer daarmee dan voorbij is. Het voorbije weekend reed ik eerst even mee met de crossers in het veld om dan in vooravond nog maar eens mijn stalen ros uit kunststof te bestijgen, puur uit goesting.

Zotter moet het niet worden.