Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De olifanten

Voor men denkt dat ik in herhaling val, ik weet het, ik vertelde al over mijn dagelijks fruit en ik ga dat nog eens doen.

Bij het ontbijt hoort een banaan … als afsluiter. In de loop van de voormiddag is dat een pompelmoes. In de namiddag een appelsien. En zomaar ergens bij een plots opkomende goesting in eten neem ik een appel – twee als het miniatuurtjes zijn zoals nu.

De laatste tijd echter noteerde ik dat de pompelmoezen kleiner werden en de appelsienen groter wat met een omkering van het evenwicht gepaard ging.

Woensdag stond ik verrast naar de pompelmoezen te kijken. Olifanten waren het! Ik had twee herbruikbare zakjes nodig om er zeven in te krijgen.

Donderdag pelde ik mijn dagelijkse, woog hem en kwam op 432gram. Jawadde. “Dat kan niet min dat de rekening van de Colruyt de hoogte in gaat” zei Luc die natuurlijk direct ging kijken. Hij zou echt goed geweest zijn in de statistiek. “Vorige keer had je iets van 1,100 kg” zei hij “en nu bijna 4kg”. Hij vervolledigde met: “ook is de kiloprijs met 4cent gestegen”.

432gr dus. Ik denk dat ik voorlopig mijn één pompelmoes als twee stukken fruit ga bekijken en de dagelijkse appelsien ga afwisselen met de één -of twee- appels.

Vergeet niet dat ik ook nog ijsjes meebracht. En die ga ik echt niet alleen voor Luc laten omdat die olifanten mijn hele kcal lijst in beslag nemen.

Previous

Na de lockdown

Next

Knuffelen en aanraken

14 Comments

  1. Pompelmoes… lekker, helaas mag ik die niet veel eten… staat op bijsluiter van medicatie tegen cholesterol.

    • ms

      Toen je dat vorige keer zei, was ik eerst wat geschrokken, al heb ik die medicatie niet nodig. Ik ben dat gaan opzoeken.

      Je zou maar denken dat fruit gezond is en dan ineens met een min of meer gevaarlijke combinatie zitten.

  2. Pompelmoezen lust ik niet, die laat ik aan mijn vrouw over. Een peer dan wel weer.

    • ms

      Dat gebeurt hier dus ook. Luc kan ze wel eten maar is er niet gek op. Dus blijft hij er af.

      Peren eet ik enkel als ze nog wat hard zijn, eens plat en oversappig laat ik ze waar ze zijn. Conferences hebben wel mijn voorkeur, die zijn iets steviger van structuur.

  3. Alleen grapefruit ken ik en pomelo’s, ze zijn zo goed als hetzelfde toch?
    Je eet veel fruit, staat het je nooit tegen?
    Grapefruits zijn lekker en fris maar soms heb ik er genoeg van en stop er een poosje mee.

    • ms

      In Nederland noemen ze het grapefruit, maar er blijkt toch een verschil.

      Wie of wat er bij ons en Nederland in de winkels ligt kan me niet schelen, ik blijf het pompelmoes noemen omdat ik de benaming grapefruit verwarrend vind -Luc denkt daarbij steeds aan druiven- en ik ook een hekel heb aan verengelsing. Maar inderdaad, het lijkt allemaal op elkaar.

      Fruit staat me nooit tegen.

      Ik wissel soms wel. Als het seizoen van een van mijn favorieten wat minder is kan het zijn dat ik ze wissel voor een andere.

      Maar ik blijf trouw aan voorkeuren. Soms neem ik wel eens druiven mee, of peren in het seizoen, maar verder …

      • Intussen heb ik het ook opgezocht, iets over afkomst en kruisingen.
        Maar ze ontlopen elkaar niet veel.
        Een echte fruitliefhebber ben ik niet al eet ik het wel. Maar niet zo veel.

        • ms

          Ik heb altijd fruit gegeten en altijd zot van geweest.

          Vroeger stond er bij ons thuis altijd een bak appels.

          Toen ik in verwachting was van Zoneke kwam de vieze goesting: geen pekelharing maar appelsienen. Die komen en gaan in lange wel/niet periodes.

          De pompelmoezen heb ik jaren niet gegeten tot ik ze, ondertussen iets meer dan een jaar geleden, in de Colruyt zag liggen toen ik op zoek was naar een alternatief voor de verschrompelende appels.

          En sedertdien geen dag overgeslagen.

  4. elsje

    Wat een gigantische exemplaren! Geniet ervan…

Laat een reactie achter bij Matroos BeekReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén