Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Sweet november

“Met publiciteit proberen we geld uit jullie zak te kloppen” zei hij, of toch zoiets in die trant, waarbij hij vervolgde met: “nu doen we dat met films ook”.

Ik dacht dat het uit de film: “Sweet November1” kwam, maar ik ben daar absoluut niet zeker van. Film trouwens, waar ik na vijf minuten aan Luc vertelde welke richting die uitging en ik -tot mijn groot spijt- maar weer gelijk kreeg.

Het zette me aan het denken over de films van weleer. Een Hollywoodproductie leek wel een zwangerschap met geboorte. Zoveel kwam er bij kijken en het duurde wel een hele poos eer alles was opgenomen. Nu blikken ze films in aan de lopende band.

Die films van vroeger werden dan in de cinema gespeeld, moeilijk was dat niet, elk dorp zal wel zowat zijn eigen cinema gehad hebben.

En mits betaling van een democratische inkomprijs kon je het nieuwe kunststuk dan gaan bewonderen.

Nu krijgen we reeksen op onze TV die bij manier van spreken vorige maand pas werden opgenomen.

Maar de cinema’s zijn weg. Ze zijn vervangen door kijkpaleizen waar je niet binnenkomt zonder financiële aderlating, het geluid is er storend, maar de beeldkwaliteit is er op vooruit gegaan.

De cinemas van vroeger? De ene is een parochieel centrum, twee andere zijn supermarkten.

De oude films zijn wel nog zeer gegeerd al kan je ze niet zo gemakkelijk op DVD vinden.

1 IMDb

Previous

De vrije keuze

Next

Grilligheid der seizoenen

8 Comments

  1. Mooie herinneringen. Ik ging vroeger heel graag naar de oude cinema. Die sfeer!

    • ms

      Kleinschaliger dan nu. Toen de oude cinema in Tervuren dicht ging en er een supermarkt in kwam heb ik dat echt wel zonde gevonden.

      Toen waren de “Studio’s” er wel nog in Leuven en Tervuren. Maar ik weet/denk niet dat die nog bestaan.

  2. Het leek ook heel wat, indertijd. Voorfilms, veel aandacht op de aanplakbiljetten, gepresenteerd als wereldwonderen.
    Ik kwam niet vaak in bioscopen. maar vond ze wel mooi vergeleken bij ons katholieke parochiezaaltje met houten klapstoelen.
    De films zelf vergat ik.

    • ms

      De enige herinnering aan een cinema als kind was een keer met mijn tante in Brussel.

      Later verhuisden we naar een gemeente waar wel een cinema was en ging ik met de school naar Shenandoah kijken. Het jaar ervoor was het: “Ik had vijf zonen” maar die was dan wel in de danszaal.

      Maar sedertdien gingen we wel alle jaren met het gezin met Kerstmis naar een Disneyfilm kijken in de buurgemeente.

      Het is vooral tijdens mijn verkering dat ik veel naar de cinema ging en veel films heb gezien.

  3. Die kleintjes zijn hier al lang weg, weggeconcureerd door één grote die achteraf nog groter geworden is. Nu staat die gesloten vanwege dat virus.

  4. elsje

    In Rotterdam hebben we Lantarenvenster een kleinschalige bioscoop met geweldig aanbod films. Helaas nu met de crisis een no-go area. Ik hoop dat de gemeente deze waardevolle culturele instelling overeind houdt.

    • ms

      Misschien is er in de grootsteden ook wel hier of daar nog eentje te vinden, maar wij wonen niet direct in de buurt van een grootstad.

      Landen is eens begonnen met in een zaaltje van het stadhuis een film te vertonen, wij gingen één keer, maar is het aanbod meer voor kinderen en op woensdag namiddag.

      In elk geval zal dat nu toch ook niet doorgaan.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén