Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Op de parking

We draaien de meer dan halflege parking van de winkel op en Luc parkeert in een volledig vrije zone. Dat is altijd handig bij het in- en uitstappen van een toch wel wat bredere auto.

Luc loopt de winkel binnen, ik ga niet mee. Dat is niet nodig voor het kopen van één product.

De auto die neus aan neus met de onze staat vertrekt. Die plaats wordt zo goed als onmiddellijk ingenomen door een auto met twee oudere vrouwen. De passagier, een nog niet dode mummie, zegt geagiteerd iets tegen de chauffeuse, die de auto in achteruit zet en tussen de struikjes door, heftig schokkend en waggelend door de zep, die twee parkeerstroken scheidt, rijdt en die auto pal naast de onze parkeert.

De vrouw kruipt als een volumineuze kronkelende slang uit haar auto. Ik houd dat scherp in de gaten. Wees gerust, mijn veiligheidsgordel was al los en ik had de handgreep van de deur al in de hand.

Neen, ze raakt de auto niet, maar omwille van haar voorzichtigheid -ze zal me zien spieden hebben zeker- loopt ze gebogen achteruit en tegen onze spiegel.

Ik moest niet uitstappen, de spiegel bleef intact en een man uit een camionette reageert in mijn plaats. Hij zegt iets wat ik niet versta, maar hij gebaart breed naar de lege parkingsstrook waar ze eerst stond en wijst daarna naar de goot waar ze zo zwaar schokkend door reed.

De vrouw antwoordt iets en wijst met haar kin naar de mummie in haar auto.

Soms is het spijtiger om niet goed te horen dan op andere momenten. Ik had wel willen weten wat ze hadden gezegd.

Ik stond op het punt om over de versnellingspook te kruipen en onze auto achteruit op de volgende strook te gaan parkeren om te verhinderen dat Luc ook als een kronkelende slang zou moeten instappen, maar daar kwam hij al aan.

Snel stapte ik uit en opende de koffer, terwijl ik siste: “bekijk dat wezen in die auto goed, ik moet je daar wat over vertellen”. Dat deed hij. “Dat is een man hoor” zei hij toen ik begon te vertellen over twee vrouwen.

Bij het wegrijden heb ik het wezen eens goed bekeken. Hij -of zij- mij ook. En geloof me of niet. Het had slangenogen.

Previous

Grijpgraag en hebberig

Next

Topexpertise

4 Comments

  1. elsjeveth

    En was niet eens middernacht…zombies en nog niet niet gemummificeerde types in auto´s…en dat allemaal op een zo onschuldig lijkende parkeerplaats.

    • ms

      Wel, daar zeg je zoiets. Moest dat om middernacht voorgevallen zijn, zou ik die auto niet alleen achteruit gereden hebben maar vlak voor de deur Luc gaan oppikken zijn.

  2. Het wezen had slangenogen… 😂😂
    Ik snap dat je ze in de gaten hield, zou ik ook gedaan hebben

    • ms

      Iemand die zó kijkt voert nooit iets goed in het schild. En een bluts laten uitblutsen is ook niet bepaald goedkoop. Desnoods had ik er die man uit die camionette nog bijgehaald als getuige …

      Waarom gemakkelijk maken wat moeilijk ook kan?

Laat een reactie achter bij elsjevethReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén