Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Wandelzoektochten

Begin 2021. Ik krijg een e-mail. Ik kan me inschrijven voor vijf wandel/fotozoektochten. Ik mag daarvoor betalen. Ik doe dat.

En dan komt 19 maart en al zijn perikelen.

En dan komt de regen.

Op maandag 6 september hebben we de eerste tocht -voor de eerste keer sedert lang 13km- gewandeld.

De zoektocht? Zo wandelen was niet ons wandelen. We liepen meer uit te kijken naar de foto’s en zagen niet wat wij wilden zien, wat we anders zien. We hebben het zoeken halfweg opgegeven. Toen werd de tocht pas plezant.

We wilden de andere fotozoektochten ook nog wandelen, maar dan zonder zoeken en op onze manier.

Om niks te forceren wilde ik ook niet dagelijks, toch niet in het begin. We planden ze dus met telkens minimum een dag tussen: maandag, woensdag, vrijdag, maandag, woensdag,vrijdag.

Na de tweede wandeling kon ik al gaan schuiven. Het ging weer regenen en onweren en al viel hier zo goed als niks, de wandelregio’s werden wel getroffen.

We hebben het opgegeven. Zonder zoektocht stond er toch geen stok achter de deur. En ik zal ze wel, zoektocht per keer, uit de schuif der mogelijkheden halen als wij er zin in hebben.

Volgende editie schrijven we gewoon niet meer in.

Previous

Leder

Next

Het Laatste Nieuws

10 Comments

  1. Het moet natuurlijk wel aangenaam blijven. Het is wat je zegt, een stok achter de deur maar op eigen houtje losjes wandelen lijkt me fijner.

    • ms

      Misschien voor de uitdaging? Maar 13km wandelen met artrose vind ik al uitdaging genoeg.

      En aangenaam is het wel, op eigen tempo en ons laten verrassen door wat niet in een opdracht staat.

  2. Een knap aantal kilometers, inderdaad een uitdaging.
    Ga lekker door.

  3. Het is altijd het proberen waard.

  4. Zo’n wandeling met een uitdaging werkt in ieder geval motiverend, lijkt me.

    • ms

      Bij ons blijkbaar niet. We waren te veel met dat zoeken bezig. En pas op, het waren fragmenten die we moesten zoeken én uitzichten in natuurgebied.

      Dat het in het begin van het jaar was gefotografeerd terwijl nu de bermen volop in bloem en blad staan, maakt het er ook niet gemakkelijker op.

  5. elsjeveth

    Op eigen houtje en op eigen tempo. Eerlijk gezegd heb ik me nooit aangemeld voor wandeltochten. Eigenwijs als ik ben heb ik altijd de neiging links te gaan ipv rechts en daar begint de ellende dan als ik een aangeduide wandelroute volg 🙂

    • ms

      Het probleem met die wandelknooppunten is dat je, als je ze zelf uitzoekt, wel eens op te veel bewoonde wereld kan lopen.

      Deze vallen alle, op één na, in voor ons onbekend gebied. Enige hulp bij het opstellen van een route is mooi meegenomen.

      Ze verkopen nu ook wandelroutes maar daar begin ik niet aan.

Laat een reactie achter bij BertieReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén