Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tijdelijk gedaan met wandelen

Vorige dinsdag gingen we naar Thor in Genk, 4km. Dat is wel kort maar we kenden de mogelijkheden niet en het weer was ook niet veelbelovend. Het was er op enkele plaatsen ook best modderig.

Zoals ik al zei: “een geslaagde dag”. Wat vergat ik? Na de wandeling, na het even zitten, stond ik op en vlamde de pijn door mijn lies. “Wat was dat?”

Nu ja woensdag was dat weg, gingen we naar de Colruyt, gingen we naar de kleindochters. Ik dacht zelfs niet meer aan het voorval.

Op donderdag was ik de hele dag aan de gang, cakes bakken en een paar meer normale huishoudelijke bezigheden. Luc had wel willen wandelen maar ik had mezelf die cakes beloofd.

Op vrijdag, hop, de stapschoenen in, weg voor een wandeling van 10km die we al langer wilden doen, maar ik ga er niet over uitweiden. Het was niet slecht maar veel te veel tussen de huizen en veel te rechtlijnig.

Na 1km voelde ik de steek in mijn lies. En wat doet een verstandig mens dan? Terugkeren naar de auto? Neen toch. Een verstandig mens denkt: “Het zal wel overgaan”. Tien kilometer heb ik gedacht: “Nog even doorbijten, het zal wel overgaan”. Tot ik thuis het zaakje ging googelen en blauw uitsloeg toen ik las over liespijn en liesbreuk.

Gelukkig is er een dokter in de zaal. Die ging ook aan het googelen en zei: “Weet je nog die slijmbeursontsteking in de schouder?” Natuurlijk weet ik dat nog. Luc had er al twee keer een gehad en ik ook al eens.

Ik werd ineens wat minder blauw, begon het al wat klaarder in te zien. Ik ging aan de slag met de Algipan, nam een Paracetamol en vroeg me af of dat gif niet over tijd kan gaan. Die staan hier namelijk al jaren voor geval van noodzakelijkheid. Want als er nu iets is waar ik anti ben … dan zijn het toch pijnstillers en/of ontstekingsremmers zeker.

Gisterenmorgen voelde ik het nog wat, de echte pijn was weg maar ik ging toch wat voorzichtig zijn.

En als ik geen pijn meer voel … ga ik natuurlijk ineens voor de 25km. Wat dacht je?

Previous

Wat je op wandel toch allemaal meemaakt

Next

Het onveilig gevoel

20 Comments

  1. Ik dacht meteen aan de heup. Dat geeft vaak die liespijn. Hopelijk gaat het over met een paar ontstekingsremmers. Rommel voor de maag, maar het is even kiezen tussen twee kwaden. Sterkte ermee.

    • ms

      Ik hoop het ook. Momenteel voel ik het nog licht. Zo lang het zo blijft neem ik 4 pillekes gespreid over een dag.

      En dan als ik weer niks meer voel ga ik dat zo snel mogelijk terug afbouwen.

      En nu moet ik weer pijnstillers gaan kopen. Want je weet maar nooit met die eventuele reacties op de beloofde komende vaccinatie.

      • Mijn moeder is deze week gevaccineerd. Ze heeft er niets van geweten, maar ze is dan ook al 98. Hoe ouder hoe minder bijwerkingen naar het schijnt.

        • ms

          Dat hoorde ik ook al. Maar vermits ik toch al twee keer van de drie keer griepvaccin lichte reactie had, vrees ik dat ik misschien nog te jong ben om er reactieloos door te geraken.

          Afin, een verwittigd man mens is er twee waard en een doos paracetamol in de kast is niet schadelijk.

  2. Hopelijk gaat het even plots weg als het kwam. Ik zou het toch even laten nakijken.

    • ms

      Dat hoop ik ook.

      Onder normale omstandigheden zou ik dat doen, maar ik heb geen zin om in een wachtzaal corona te gaan rapen.

      Mocht het blijven, zal ik wel naar de dokter moeten, vrees ik.

  3. Zolang het gaat met paracetamol kun je nog even doorgaan.
    Maar niet te lang, hoop maar dat het helemaal overgaat.
    Ik dacht ook meteen aan de heup.

    • ms

      Het probleem is dat ik niet weet hoe lang ik het moet laten rusten als de pijn weg blijft.

      Vermits ik het de eerste keer op dinsdag voelde en dan niks gewaar werd maar ook niet wandelde op woensdag en donderdag en het nu veel erger is … Een week?

  4. Toch maar even langs gaan bij de dokter. Het is mogelijk dat het niets voorstelt, maar voor hetzelfde geld kan het iets zijn dat behandeling nodig heeft.

    • ms

      Dat las ik ook op internet dat het soms wel iets meer nodig heeft dan ontstekingsremmers. Maar dan gaat het over een foto ervan nemen en mogelijk naar de kinesist.

      De laatste keer dat ik een kinesist nodig had was voor een scheurtje in mijn schouderpees en toen beweerde die kinesiste dat zij het beter weten dan dokters omdat zij de klanten onder handen namen.

      Resultaat? Nul. Geen versterkende oefeningen zoals de dokter had voorgeschreven maar enkel lamme massagekes.

      De versterkende oefeningen zocht/vond ik op internet. Doe ik nu ook wel.

  5. Luisteren naar je lichaam is steeds weer nieuw ontdekken.

    Beterschap!

    Bemoedigende groet,

  6. elsjeveth

    Dat is toch wel heel vervelend zo’n blessure zeker nu jullie weer zo lekker aan de wandel zijn geraakt.

    • ms

      Het is meer dan vervelend, het is ronduit ergerlijk.

      Het is of de duvel er mee gemoeid is. Indertijd was het zo met het zwemmen. Kon ik weer mijn 60 lengtes zwemmen, krijg één van ons een slijmbeursontsteking in de schouder. Kon ik telkens weer opnieuw beginnen.

      Nu we niet kunnen gaan zwemmen, gaan ze maar het wandelen saboteren.

  7. Toch maar in de gaten houden hoor. En als het niet over gaat, naar de dokter!

    • ms

      Het is beter maar niet weg. En het is gemakkelijk gezegd: “ik had die 10 km niet mogen doen”. Met dat te zeggen gaat het ook niet weg.

      Ik hoop dat we morgen een klein stukje van 2km kunnen doen. Maar dat valt nog af te wachten hoe het er morgen vroeg voorstaat.

      • Het weer zal alleszins goed zijn. Doe zoveel meters als je kan, maar niets forceren, dat ga je je achteraf toch maar beklagen …

        • ms

          Het probleem is maar dat ik, op het ogenblik dat ik iets voel, nog dat stuk terug moet naar de auto.

          Vorige keer begon het na 1km.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén