mske wil niet begraven worden. En mske heeft dat al aan Zus en Zoneke gezegd en ze heeft dat al zo dikwijls gezegd. En mske wil geen dure kist en geen dure zerk. En mske wil zeker geen zeikerd die haar niet kende, die gaat staan vertellen wat een goed mens ze was; dus wil mske gewoon geen kerkelijk gedoe.

mske wil gecremeerd worden, netjes en proper en voor wat haar betrof mocht dat rustig in een kist die gemaakt was van appelsienenkistjes … als die plankjes haar kunnen houden tenminste. Och waarom niet, dan zou ze zelfs nog na haar dood voor de vrolijke noot kunnen zorgen.

Nu mag dat ondertussen in een lijkwade, maar dat is hetzelfde probleem want een oud laken kan ook nog makkelijk scheuren.

Nooit of nooit heeft mske zich zo erg gerealiseerd wat sterven betekende als bij de dood van haar grootmoeder. mske was 23 en had er niet bij stil gestaan dat haar grootmoeder zou kunnen sterven.

En iedereen liep maar te vertellen wat ze allemaal voor moeder hadden gedaan en va liep daar de patriarch van de familie te spelen en te zeggen wat iedereen moest doen. En na het kerkhof is mske stilletjes verdwenen naar huis want ze kon die luidruchtige bende niet aan en ze kon zeker het idee niet verdragen tussen die bende aan de koffie te zitten.

En ’s avonds kon ze de gedachte niet verdragen dat grootmoeder nu in de koude grond gestopt was …