Gisteravond gingen Slow en mske naar een evenement. Na de voorstelling kwamen ze samen met de murmelende massa naar buiten.

Als je luisterde,stond iedereen “onoverdacht” commentaar te leveren op het vertoonde terwijl niemand luisterde.

mske, die altijd de indrukken éérst moet verwerken eer ze er iets over kan of wil zeggen, was dan ook als een stil eiland in deze kabbelende babbelstroom. Plots neigt Slow zich naar haar en fluistert in haar oor:

Rabarberabarberabarberabarberabarberabarberabarberabarberabarber

wat in haar ogen (of beter oren) op dat ogenblik het énige zinnige was dat daar gezegd werd, want gezien de omstandigheden vond ze dat een écht gepast commentaar.