Ooit, in het zesde leerjaar schreef mske enkele gedichtjes en liet die aan moe lezen, die gewoontegetrouw het zaakske belachelijk maakte door te zeggen dat zij dat ook kon en zei:
De oude Grieken,
lieten elkaar aan hun tenen rieken
Dat was het moment waarop mske besloot nooit nog iets aan moe te vertellen.
Toen ze later in de Vlaamse Filmkes las dat het voor beginnend talent en jeugdige schrijvers was begon ze er zelf een te schrijven. Het werd weer afgekraakt.
mske verbrandde het ding in de Leuvense stoof maar het verhaaltje is al die jaren, samen met andere verhaaltjes in haar hoofd blijven spoken. Ze zijn pas weggegaan na “hét”.
En toen besloot mske eens een boek te schrijven over het leven met moe. Daar is ze nooit toegekomen, ze wist niet waar beginnen. Alhoewel dit er serieus begint op te lijken.
Wat denkte daarvan?