Slow heeft met de deur gesmeten! mske heeft met de deur gesmeten!
 
Mijn schuld!
 
Iedereen herinnert zich nog wel het verhaaltje van de keukenkast net na de verhuis. 

Na die historie had mske een elastiek over de knoppen van de kast aangebracht, maar die is in de loop van de winter stuk gesprongen en sedertdien was er geen elastiek meer want wij kropen daar toch niet meer onder.
 
mske was met de bloembakken en de hyacinten bezig toen ze plots binnen een slag hoorde, ze dacht al dat we iets afgetrokken hadden.
 
Slow stormde buiten, sloeg met de deur, en zei: “Mouche zit onder de keukenkast, maar Sloef zat er eerst onder”. mske stormde binnen, sloeg met de deur en zei: “’t Wil weeral lukken, hoe krijgen we die er nu weer onderuit?”
 
Maar toen liep ik al parmantig terug in huis rond, want die keukenkast, die vind ik nu zo plezant niet meer.

En mske bedacht weer dat een sociaal geval binnen halen soms wel heel erg veel van je geduld kon vergen. Want aan Mouche kan niemand kop noch staart krijgen. Ze kon op mskes benen liggen als die naar de koers keek, ze lag op mskes benen in bed, maar sedert Karboenkel kwam doet ze dat niet meer.

De ene dag is ze lief, de andere doet ze precies of ze meer slaag dan eten krijgt. Ze vecht met de inhoud van haar eetbak, grijpt een beet tussen haar tanden en gaat daarmee op 10m afstand van haar bakje staan grommen zoals een kwaaie hond. Dat werkt natuurlijk als een rode lap op Karboenkel. Die eet snel zijn eetbakje leeg en dan dat van Mouche en poogt dan haar buit in te pikken.

Nu mag hij dat niet meer, nu ze weer een beetje de proporties van een normale kat heeft en niet van een dikke Garfield.