Toen Slow en mske hier vorig jaar kwamen wonen, lieten ze naar gewoonte de buitendeur van de keuken los staan. Toen de najaarsstormen rond het huis begonnen te waaien, kon het gebeuren dat de keukendeur openvloog en sedertdien hebben Slow en mske de gewoonte die deur met de sleutel te sluiten. Dat levert geen problemen, want als er iemand buitengaat, zal de andere de sleutel niet omdraaien.

Moeilijker wordt het als Slow weg is en mske naar het klein buroke gaat. Dan heeft ze al een paar keer terug mogen lopen om na te zien of die deur niet op het slot was.

Vorige week was het zover. Ze hoorde Slow aan de deur morrelen en ze haastte zich om die te openen. Hij stond met zijn armen vol doos, beteuterd naar de deur te kijken.

Vanmorgen werd mske gepest en getreiterd door de enige vlieg die er in huis rond hing, maar toch moest dat beest absoluut op mskes handen, op het klavier, op de papieren, … gaan zitten. En toen ze uiteindelijk neerstreek op één van de foto’s van Slow die voor mske op het buro staan gaf mske een nijdige tik met de vliegenmepper tegen de foto. Het gaf een domino-effect, de ene foto sleurde de andere mee. Slow, die ook nog zelf aanwezig was, begon aan zijn vingers te frunniken en mompelde: “vorige week sluiten ze me buiten en nu meppen ze met de vliegenmepper op mijn hoofd”!

Wat gebeurde er daarnet? Slow ging langs de gangdeur buiten. Even later hoorde mske hem aan de keukendeur morrelen maar deze keer haastte ze zich niet om die los te doen. Ze moest alleen heel hard lachen toen Slow onopgemerkt langs de andere deur binnen trachtte te sluipen en een gezicht opzette of er geen vuiltje aan de lucht was.