En als voorbeeld van het voorgaande, het scoutsverhaal van twee weken terug.

Omdat mske van die hormonenpillekes moet nemen die tevens water ophouden, drinkt ze alle dagen een ganse pot St. Jansthee om te kunnen …

Aan zee ook, maar aangezien ze daar meestal op stap gaan drinkt ze die pot in één keer leeg, met alle gevolgen van dien t.t.z. regelmatige sanitaire stop.

Nu waren ze, toen Nichtje mee was, tot aan de club willen stappen en dan over het strand terug. Maar aangezien die pijn op mskes nier plots weg was, stapten ze door naar Oostende over de wandeldijk.

En toen ze aan de grote trap kwamen wou mske daarover gaan omdat Slow het niet zo ziet zitten met dat overzetbootje. Maar Nichtje wou verder. En ja … het was van dat … mske kon de duinen in. Maar je hebt daar een militair domein en daarna komt dan een ander domein en daar was er een klein stenen trapke. En zij die trapkes op en tussen de bosjes. En tussen die bosjes was een open plek. En op die open plek lag rommel. Maar mske lette daar niet zo goed op want moeten is moeten … Toen ze terugkwam stond Slow op die open plek naar die rommel te kijken en stond Nichtje beneden aan dat trappeke de wacht te houden.

Uiteindelijk vaart dat bootje niet in de wintermaanden. Ze namen de tram en gingen zo voort naar Oostende. Zegt Slow ’s avonds: “eigenlijk zijn wij stom! Wij spannen onzen hof af met een oud lint en een paar planken en daar ligt zo een schoon scheepstouw tussen die rommel, ik had dat moeten meenemen”. Nu had mske dat touw ook wel gezien maar volgens haar was dat veel en veel te kort om den hof af te spannen. Okee … tot daar touwgeschiedenis.

De donderdag van het lange weekend had mske de ganse morgen gelezen en in de namiddag stelde Slow voor om cola te halen en eens naar het naaktstrand te gaan zien. mske wil dat eigenlijk niet zien, niet dat ze bang is, maar het interesseert haar niet en dus vindt ze dat ze niet moet gaan kijken wàt een ander doet, maar in de winter is dat natuurlijk iets anders, dan zullen ze daar toch niet in hunne pure staan.

En daarna wou hij naar dat touw!

Zo gezegd, zo gedaan. Zij aan de grote trap over de duinen, de wandeldijk gevolgd tot nà het domein en dan dat trappeke op. Nu is dat een lang scheepstouw en dik, zo dik dat mske daar met moeite met haar pollekes rond kan. En hij wou dat meenemen? In zijn binnenzakske? Eigenlijk was het wel zonde dat daar lag tussen een hoop stort alhoewel het al een weinig vervilt was door het lange liggen.

Als ze dat terug over de wandeldijk tot aan de grote trap moesten meenemen zouden ze nogal beziens gehad hebben. mske stelde voor om dat te laten liggen en gewoon door de duinen te gaan en te zien waar ze uitkwamen. Dan konden ze ’s avonds in het donker met de auto tot daar rijden. Rechts van het paadje staat een afspanning van weer een domein en ze volgen dat paadje en komen aan sportvelden uit.

’s Avonds parkeren ze de auto en op het domein slaat een hond aan. En ze zien direct een pillamp aangaan. Nu ja, dat is op het domein, voor hen niet gelaten, zij moeten daar niet zijn. Ze stappen terug richting paadje en zien op het domein allerlei lichtekes flitsen van pillampen, minstens drie. Maar ja, Slow en mske zijn brave burgers en hebben geen kwaad in de zin … ze komen aan dat touw en willen dat oppakken maar dat gaat niet, want het is te zwaar en te onhandig. mske besluit dan maar om dat het duin af te trekken tot aan de auto en het dan zo in te laden, maar dan zegt Slow: “wat is datte?”

En al die lichtekes staan op nog geen 5m van hen. Een vrouw met twee reuzenhonden die vraagt wat zij daar komen doen? Nu vindt mske niet dat dat haar zaken zijn en ze zegt: “avondwandeling” maar omdat ook zij wantrouwend is vraagt ze wie de vrouw is. De bewaker van het domein. En onmiddellijk rijst bij mske de vraag wat ze dan doet aan de omheining tegen mensen die niet op haar territorium staan? “Ga maar door” zegt de vrouw tegen Slow. Met die twee logge honden van haar … gaat die zich haasten en hij antwoordt: “doe dan die honden weg”. Tja … dat wil ze niet maar ze zegt dat die honden niets doen. Een vertrouwenskwestie blijkbaar. Nu ja, mske bemoeit zich daar vriendelijk mee en ze hebben daarmee een gemoedelijk klapke gedaan.

Vriendelijke manipulatie noemt mske zoiets. Want ze zegt dat Slow en mske niet naïef moeten zijn, dat er van die jonge gasten in de bosjes kunnen zitten met dope en dat Slow en mskes portefeuille dan mooi meegenomen zijn. En zeker dat ze wist te zeggen dat mske tussen de boskes stond. Toen had mske echt goesting om te zeggen dat ze daar gaan doen was wat ze er eigenlijk de week tevoren gedaan had! De vrouw wenst hen uiteindelijk nog een mooie wandeling en ze ze gaan naar de dijk. Maar Slow zei: “ik neem dat touw al niet meer mee!”

Terwijl ze daar naar zee staan te kijken, staat er daar weer ene met zijn pillamp naar hen te schijnen, een visser. En mske, die het beu werd zei met een franke toot: “wij zijn niet gevaarlijk zenne!” Die heeft ook zijn ganse boeltje bijeen geraapt in zijn karreke en is hen ook voorbijgelopen alsof hij ieder moment een klop langs achter vreesde.

En mske zei: “awel begot, als zij zó doen neem ik dat koord wel mee en wel nu. Dat ding ligt daar te rotten, dan heeft er niemand iets aan. Wij hebben er wel iets aan en de duinen zijn een klein beetje properder”.

En ze neemt die koord aan één kant en begin die het duin af te trekken. Slow grommelt wat tegen want dat ding blijft in die boskes hangen, maar eens op dat paadje glijdt het uit zichzelf naar beneden. Aan het voetbalveld ziet hij weer pillampen maar aan de overzijde van de straat, binnen een omheining in pinnekesdraad om illegalen buiten te houden. En hij krijgt den hippentrip en ze zijn dan maar door een doorgangske in de haag gekropen, die tussen de straat en dat paadje staat. De ganse auto lag vol koord … en vol zand!

En natuurlijk hadden Slow en mske zo een touw kunnen gaan kopen, maar dit was avontuurlijker en bovendien als mske een gouden speld vind raapt ze die op en steekt die in haar zak en dan is er niemand met twee reuzenhonden die gaat vragen: “wat doe je daar?” En heeft er al eens iemand die mensen geteld die speciaal ’s avonds naar het strand afzakken met een metaaldetector …

En mske vindt dat niet kunnen. Ze zaten op openbaar terrein en die vrouw komt daar wat bangmakerij verkopen. Eigenlijk vraagt mske zich af wat zij te verbergen had. En die visser? Wat zit daar achter?

Slow wou dat koord, Slow heeft dat koord.

En als juweel aan de kroon, de kers op de taart, zien ze ’s anderendaags een sjieke villa met als afspanning … houten paaltjes afgebiesd met een scheeptstouw … Dit wordt nog een echt huis met standing … als Slow de knopen uit het ding krijgt!