Enkele weken terug vroeg Slow zich af, of de schuinoverburen soms aan het verhuizen waren. Avond aan avond propten ze hun piepkleine autootje vol dozen en vertrokken.

Vorige week zei de kapper: “dat huis was snel verkocht hé, daar aan jullie”. mske begreep er niks van, bleek dat het huis verkocht was wegens schulden. En het was nog zo een nieuw huis 5à6 jaar oud, maar jà wat wil je met een vrouw die geen geld kan beheren. En mske fronste! Blijkbaar praatte de man iemand anders na en wie weet hoevelen ervoor hadden deze zin al gezegd zonder nadenken.

Want, die mensen waren maar enkele jaren jonger dan Slow en mske en ze hadden een volwassen dochter en een halfwas zoon en 5à6 jaar geleden kon die vrouw dan toch geld beheren want anders hadden ze dat huis niet kunnen bouwen. En als de vrouw geen geld kan beheren wat voor een kerel laat haar dan betijen zonder in te grijpen?

Maar mske zweeg! De mensen oordelen te rap. Wie zegt dat ze morgen niet zelf in die situtatie staan, maar dan is meestal de wereld te klein.

Ze wonen nu in de andere stad, ah ja, die zijn gevlucht wist de kapper nog te zeggen. Arme wereld waarin je moet vluchten als het je slecht gaat en je dorpsgenoten je nog beklappen i.p.v. te steunen.