mske is een retro-persoon. Is het nu omdat die oude zaken herinneringen ophalen, maar in elk geval mske is voorstander van het gebruik van sommige dingen die onze grootmoeders ook gebruikten. Nu ja, zonder de vooruitgang in de weg te willen staan, maar eerlijk gezegd er zijn dingen die niet echt vooruitgang zijn maar gewoon slechter.

En toen mske last kreeg met haar hand dacht ze ineens aan een oud huishoudvoorwerp dat de zaken voor dat hand zou vergemakkelijken en ze zei: “dat koop ik mij”. En Slow wist niet waar ze het over had en blijkbaar bestaan die dingen niet meer, maar toen mske hem een fotootje zocht en het intikte op google vond ze er zomaar drie. Eén zoals haar grootmoeder er een had, één in inox en één in plastic.

En waarom zeg ik nu niet waar het over gaat? Wel, stel dat er dan nog iemand denkt van: “oh ja, dat wil ik ook”. Daarom zegt mske dat ik het vanavond pas mag verklappen. Eentje heeft ze al en straks gaat ze naar de tweede kijken en als die veilig en wel in haar handen is, mag ik het zeggen.
Die in plastic … och ja, die mag een ander dan wel hebben.