Amaai, vanmorgen! Opgestaan, klaargemaakt en ze waren weg.

Bank, nog bank, Colruyt, Lidl en mske heeft daar een hekel aan op een zaterdag, maar ja, gisteren waren ze gesaboteerd door iets dat er tussen gekomen was.

En mske bedacht iets om me te vertellen. En Slow wou tanken aan de Colruyt, maar die tank lag nog maar eens uit.

Toen je indertijd bij de Colruyt een munt in je karreke moest steken, stond er meestal al iemand te wachten met een stuk in zijn hand, om je kar over te nemen. Maar nu, nu je daar géén munten meer moet in steken, kan mske telkenmale met haar lege kar door het tochtgat terug om die kar weg te zetten. Nooit of nooit neemt iemand nog die kar over. Nu ze toch nog even terug moest om een lege doos, zei Slow: “je zal zien dat er iemand vraagt voor de kar”. Slow had gelijk.

Bij de Lidl had er iemand het slot van de voorlaatste kar in de laatste gestopt en daar heb je ook geen munten meer nodig en bovendien was er nog een vuilzak bovenop de karrenstand gedeponeerd.

Toen ze terugkwamen, staken ze het minitracteurke met de maxifruitwagen voorbij en tankten dan maar bij den Octa, die aan de overkant lag.

Slow wou de straat wéér oversteken en zei: “Oh neen, daar komt de processie van het heilig fruit, gaf gas en stak in één ruk over. Want het minitracteurke met de maxifruitwagen was aankomende met in zijn kielzog een hele resem auto’s die er niet voorbij mochten wegens witte lijn.

En toen bedacht mske dat ze vergeten had wat ze me wou vertellen.

Dus heb ik hier maar dit spannend relaas van een zaterdagochtend verteld.