Negentien was ze en Ex wou een huis. Niet lang nadat ze mekaar hadden leren kennen, ging Ex reeds naar een huis kijken. Maar mske die nog niet uit de klauwen van moe was, wou toch eerst eens efkes leven voor ze zich zoiets over haar hoofd trok. Bovendien was het in die tijd nog niet zo evident om iets samen te kopen als je niet getrouwd was.

Toen ze op trouwen stonden leek het nét of het nu wel degelijk een verplichting was om een huis te kopen.

Toen mske zwanger was zette hij de speurtocht verder. mske heeft toegegeven om er van af te zijn en dan hoopte ze dat ze misschien na dat huis kon beginnen leven.

Manipulatie! Een mskes mening werd in naam aanvaard om de dag er na weer in vraag gesteld te worden en de dag er na terug en de dag er na terug … zolang tot mske dan maar zijn gedacht volgde.

Ooit wist moe te vertellen dat mskes grootvader zweeg voor de rustwil en daar lijkt het nu achteraf gezien ook op. Het waren dingen die de moeite niet waard waren om er ruzie over te maken. Een klein voorbeeldje, mske wou geen radiator voor bepaalde vensters omdat ze langsdaar over de velden kon kijken en af en toe wel Zus’ witte kopke uit het weiland kon zien opduiken.

Ex heeft er onder het motto van de regels van de kunst, de thermische overbrugging en de ganse santekloetsj bijgehaald.