Toen mske gisteren vol spanning naar de Ronde van Vlaanderen keek vond ze de laatste kilometers dat het eigenlijk niet uitmaakte wie won, ze hadden beiden voor de overwinning gereden en verdienden ze eigenlijk wel alle twee. Een lichte persoonlijke voorkeur voor Tom Boonen maakte toch dat … maar hoe snel was dat voorbij. Want terwijl Boonen opgehemeld werd is er van Leif Hoste geen sprake meer. Erger nog, mske leest uitlatingen als: “ik mag die niet”. Excuseer? Hoe kan je nu weten of je een renner mag of niet? Voor zover wij de mens kennen, is het even goed mogelijk dat Tom Boonen in het normale leven een etterke is.

En als je er even bij stilstaat … wat zou het gegeven hebben, had Leif Hoste gewonnen? Dan zou ook alle aandacht naar het niet-winnen van Tom Boonen gegaan zijn.

Die journalisten hebben nu al problemen met zijn naam te zeggen en noemen hem liever “de wereldkampioen”. En ja, iets waar een lidwoord voorkomt dat is een zaak, volgens de Nederlandse taal en geen persoon. Maar we gaan ons niet opjutten in een paar stomme journalisten natuurlijk.

De bedoeling van dit postje? Een dikke proficiat aan Leif Hoste voor de prestatie! Zonder hem was de Ronde van Vlaanderen 2006 niet hetzelfde geweest. En Tom Boonen? Die zal om die ene proficiat minder niet verlegen zitten, die is sowieso al de hemel in geprezen. Het erge aan de ganse situatie is wel dat, als hij niet wint, er telkens een ondertoon van leedvermaak in de stem van die reporters te horen is. Wie hoog klimt kan laag vallen.