Gebrek aan inspiratie kunnen we dat nu eigenlijk niet noemen, als je weet dat er een lijstje bestaat met minstens tien zaken waar we het nog kunnen over hebben en een gedichtje in de stijgers. Gedichtjes in stijgers blijven meestal wel daar of worden gewoon na verloop van tijd weggegooid.

Het heeft eerder met humeurswisselingen te maken. Er zijn dagen dat mske het helemaal niet wil hebben over “moe” of “het” of zulke zaken of, zoals de items op dat lijstje, over boosaardige zus. Dus zegt mske: “néén Sloef, niet weer over dat mens” en ja, als mske mij iets niet vertelt kan ik het ook niet schrijven hé.

Ze had ook nog een “levenswijsheid van mske” geschreven maar dat is ter ziele wegens niet goed genoeg bevonden. De ergste censuur over de schrijfsels van mske is mske zelf. Ik heb mijn poten hier al versleten op dat klavier om het daarna in de prullenbak te zien verdwijnen.

Maar nu zijn we toch weer vertrokken precies. Zoneke had gisteren nog een anecdote verteld en die zit er dan aan te komen.