Voor de sport hadden Ex en mske ooit een stuk nodig dat je practisch niet in Europa kon kopen. Een paar dapperen probeerden zelf zo een ding te maken en dan te verkopen. En zo kwamen er twee die uiteindelijk schappelijk gereedschap vervaardigden. Alles handwerk in hout. Elk onderdeel apart vervaardigd.

De man, die het maakte, had maar één been en zijn vrouw was doof. De eerste keer dat Ex en mske er naartoe gingen, voor de maat te nemen, mochten Zus en Zoneke mee naar het atelier, dat niet bij het huis lag, maar een beetje buiten het dorp in een boerenschuur was ondergebracht.

De tweede keer, bij de afhaling, maakten ze er een uitstap van en gingen er vrienden mee. Ineens snauwde de vrouw onvriendelijk dat ze geen miserie wou met de geburen van het atelier omdat die kinderen teveel lawaai maakten. Ex en mske keken nogal op. Een atelier met houtwerkmachines?

Zus en Zoneke bleven dan maar samen met de vriendin bij de vrouw.

Toen ze later nog een stuk wilden bestellen voor diezelfde vrienden, wist de man te vertellen dat Zus en Zoneke niet meer mochten meekomen want zijn vrouw had gezien dat ze teveel lawaai hadden gemaakt, de keer er voor.

Het is bij willen bestellen gebleven.