Volgend gedichtje stuurde Slow ooit naar mske in een tijd dat er van samen nog geen sprake was.

Mag ik?
vroeg je.
Ja natuurlijk,
zei ik.
Pas toen je klaar was
met zoenen,
besefte ik
dat ik misschien eerst
had moeten vragen
wat je precies bedoelde.

Nadat de ganse ramsamsam was voorgevallen, de lucht naar beneden was gekomen en de zaken helemaal in de soep waren gelopen, liep Slow bij mske in huis rond, maar het kwam er maar niet van. En mske had al een paar keer per ongeluk zijn hand vast gehad, maar Slow was een schuchter mens en een slechte verstaander.

Op een keer echter zaten ze samen op een bank en hij was toch iets korter gekomen en mske dacht: “straks moet ik het initiatief nog nemen” toen hij zei: “Mag ik?” en het antwoord niet afwachtte. mske dacht “eindelijk” maar ze zei niks, stel je voor dat hij zich weer ging excuseren.