“Zeg, er ligt iets op de overloop” zegt Slow “ik heb er vannacht op getrapt”.

“Had je je sletsen dan niet aan?” vraagt mske. “Neen, ik was gisteravond bovengekomen met mijn sportpantoffels” antwoordt hij. Voor al diegenen die nu te paard en met zwaard hun wederhelft zouden aanvallen … mske niet. Ze zit meer in met Slow’s voeten dan met de toestand van de overloop.

Even later zagen ze de eikel liggen. “Die komt zeker van dat potje dat ik gisteren gebroken heb” zegt Slow. Die potjes staan op het kistje naast de voordeur en Slow had daarvan eentje gebroken waardoor enkele van de decoratietjes los gekomen waren van de oasis en mske had alles bij haar op het buro gelegd om te plakken.

“Sloef?” vroeg Slow. “Natuurlijk” zei mske, die weet dat ik graag met de potpourri, droge bloemekes en aanverwanten leur. Maar ze vroeg zich toch af of ik die eikel naar boven zou slepen. En ze bekeek me erg argwanend en zei: “Sloe-oef? “Fwiet, fwiet, fwiet” deed ik en zei: “ik ga eens kijken of ik soms niet boven ben”.