Dat Slow een pietjesecuur in het sorteren is, dat hebben we al verteld. Dat hij ook zo een pietjesecuur is in het sorteren van het wasgoed … dat is nog een ander verhaal.

In de beginfase was besloten dat Slow het huishouden ging doen. Maar eer ze uit die wasaffaire geraakt zijn …

mske gooide de vuile was, in de bak van de vuile was. En toen ze op zekere keer Slow beneden zag komen met zijn armen vol en de bak leeg was, vroeg ze zich toch af … “mijn onderbroeken” antwoordde Slow op haar vraag. “Maar allé” zei mske “die mogen toch bij …” “Neen” zei Slow “die gaan in een machine apart”. mske merkte op dat hij de was anders sorteerde t.t.z. bij de lakens mag niets anders bij, bij de handdoeken mag niets anders bij, bij … en telkens zij dingen bijeen gooide, sorteerde Slow die achter haar rug opnieuw.

Nu gaat het goed, dat sorteren van de was, mske bemoeit er zich niet meer mee en heeft ook een bakske voor haar onderbroeken. Alleen haar witte sokskes, die hij ook apart wou wassen, daar zijn ze overeengekomen dat die mee in de witte was mogen.

Ik probeer me een voorstelling te maken van als het huis af is. In plaats van de klassieke driemandenstaander met witte was, kleurwas en handwas, zal dat hier een ganse batterij manden opleveren: lakens, handdoeken, keukenhanddoeken, onderbroeken 1, onderbroeken 2, bleke handwas, donkere handwas, zwarte handwas, fragiele was. Eén geluk: de sokken mogen afhankelijk van hun kleur toch bij de handwas. Dat komt omdat hun gelederen uitgedund zijn, vroeger moesten die ook apart.

Een nieuwe samenleving vereist aanpassingen …