Heel lang geleden, nog vóór het Wat was huis, was er op de TV een wekelijks programma met komieken. Nu ook, dat weten we wel, maar toen waren dat Engelse komieken. De meesten is mske vergeten, maar ene niet. Of … ze is wel zijn naam vergeten maar niet wat hij vertelde.

Het ging als volgt: de komiek zei dat het toch wel eigenaardig was dat, in de reclamespotjes een gans huisgezin, in de vroege ochtend kon zitten ontbijten en dat alles er zo vrolijk en relax aan toe ging. “Zo gaat het bij ons niet” ging hij verder en hij gaf een demonstratie van wat hij een normale ochtend noemde. Dat ging zo:

• Ben je nu nog niet van die badkamer, ik moet ook nog;
• Zou je nu niet maken dat je uit je bed bent, of je bent te laat op school;
• Doe je jas aan, papa wacht al in de auto;

Later, toen Zus en Zoneke zich ook zelf klaar maakten, ging de ochtend bij mske thuis op de tweede versie gelijken. Ze slampamperden ook wat af, ze moesten nog snel … als papa al klaar stond met de auto, het gediscussier voor de badkamer moest met regels en uurtabellen opgelost worden en het ontbijt was een binnenwurmen van een boterham of twee, en weg waren ze.

Vandaag denkt mske terug aan die komiek. Het soort ontbijt van de reclamespotjes kan je pas later krijgen, als je bezadigder wordt. Hier geen stressige toestanden meer, maar enkel: “gaan we nu een boterhammeke eten” en dan zitten ze met hun beidjes in de keuken en eten een boterhammeke … of twee, als het smaakt, soms zelfs broodjes of tikkeneikes.

mske zou die komiek nog graag eens bezig zien.