Terwijl ze eergisteren zo in de regen liepen zei Slow: “nu moesten we eigenlijk thuis een stukske taart kunnen eten” en mske zei: “met een jeneverke”.

En alhoewel hier al jaren geen jenever in huis is, denkt mske toch dat ze er gaat meebrengen. Je kan nooit weten dat ze nog eens gaan douchen met hun kleren aan.

En bovendien leest ze vandaag dat een dagelijkse teutje goed is voor de gezondheid, maar dat had vroeger een Noorse vriendin al eens beweerd, wiens grootmoeder’s eerste werk ’s morgens haar glaasje jenever was geweest. Het menske was toen al bijna 100.

Proost!