Moe deed altijd nogal geheimzinnig over de meest natuurlijke zaken. Zo zag klein mske die rare dingen aan de wasdraad en vroeg wat het was. Het antwoord was typisch moe: mske zou dat later wel snappen.

En ja later snapte mske dat. Maar toen hingen ze niet meer aan de wasdraad maar het werden wegwerpproducten. En moe deed nog steeds geheimzinnig, want ja Broerke en de boosaardige waren heel wat jonger. Net of die zich geen vragen gingen stellen als ze het boodschappenlijstje zagen liggen waar op stond: “matrassen voor zieke muizen”. Waarschijnlijk had het gebruikelijke maandverband minder vragen opgeroepen.

Zo was het ook dat mske van moe met die dagen niet mocht gaan zwemmen. En elke zaterdag gingen ze zwemmen met het ganse gezin behalve moe. En als mske niet mee kon, zei moe: “ons ms gaat vandaag niet zwemmen want die heeft een dikke valling.