Er zijn van die dingen die af en toe wel eens gebeuren. Waarmee we het dan hebben over het krantje.

Geruime tijd geleden reed Slow naar het kantoor en liet een aankondiging opnemen. Hij wou een factuur. In dat geval kwam dat op iets van een 20€, contant te betalen, anders kon hij geen factuur krijgen. Met het betaalkaske? Neen cash!

Het kantoor was een echte chaos van binnen- en buitenlopende mensen, die allemaal tussen elkaar babbelden en toen hij thuis kwam zei hij: “wel verdraaid, ze gaan de factuur opsturen, maar ik heb geen betalingsbewijs”.

Toen Slow en mske een maand later, gezamenlijk een nieuwe aankondiging gingen laten plaatsen, maar geen factuur hoefden, moesten ze ook contant betalen en weer was er chaos en wanorde en mske, die gezworen had dat ze haar niet gingen liggen hebben, vroeg ook geen ontvangstbewijs, maar in het geval zonder factuur wordt dat berichtje sowieso onmiddellijk ingevoerd.

Bovendien betaalde Slow met een briefke van 50€ en de dame gaf terug op 40€. Maar ja, zoiets kan aan iedereen voorvallen. En ze legde er nog snel de resterende 10€ bij.

In elk geval was de factuur voor dat eerste nog steeds niet gekomen. En toen ze daarom vroegen, bleek dat ze in het kantoor vergeten waren van dat door te geven.

Niet lang daarna kwam de factuur zonder vermelding “betaald”. Slow belde op, de juffrouw aan de telefoon zag geen probleem maar ze ging het uitpluizen.

De vervaldatum van de factuur kwam er aan en ze hadden nog niets gehoord, zodoende belde mske terug op. En toen bleek er vanalles niet te kloppen.

• Ze hadden het geld niet gehad.
• De kantooruitbaatster herinnerde zich mske – die er niet bij was geweest.
• Er kon helemaal niet met bankkaart betaald worden want die mogelijkheid bestaat niet.
• De kantoorhoudster had gezegd dat ze niet begreep wat “die vrouw” allemaal voor nonsens vertelde!
• Kortom, de factuur stond nog open.

“Goed” zei mske “dan betalen we nóg een keer “maar je kan alle verdere samenwerking wel vergeten”. De goede raad van de hoofdzetel was dat ze nog eens langs het kantoor gingen, misschien herinnerde de dame zich dan de situatie. Maar vermits de dame zich situaties herinnerde zoals ze zich niet hadden voor gedaan vertikte mske dat gewoon.

De rekening lag klaar om, samen met de andere facturen, betaald te worden toen er een omslag van hen toe kwam. Slow opende en staarde en staarde. Hij zei: “annulatie van de factuur”. mske bekeek het zaakske en tot op heden snapt ze het nog altijd niet. Een creditnota voor die factuur! Geen uitleg, geen excuses, niets. Enkel een bericht dat ze niet meer moesten betalen. Misschien vindt het het krantje dat de zaak goed geregeld is, mske vindt dat niet. Geen factuur betekent dat haar annonceke niet aftrekbaar is.

Ergens stinkt iets in het ganse zaakske. Maar het gaat maar over 20€ … waarom nog meer golven maken dan nodig?