Een pozeke geleden kwam mske tot de bevinding dat haar sjakosj toch eigenlijk maar heel erg versleten was. Ze pakte haar andere sjakosj, die ook al niet meer van de jongste was. Maar die had het bijkomend nadeel, gezien ze ook al van een zekere leeftijd mocht genieten, dat ze maar één vak had. Daar krijgt mske dan de kouw seskes en den hippentrip van, van dat rommelen omdat net datgene wat ze nodig heeft en er eigenlijk het laatste in heeft gestopt, ineens om wie weet welke rede, vanonder blijkt te zitten. De sjakosj werd ook afgedankt. Ze heeft dan maar een van haar goei sjakosjen genomen om tijdelijk dienst te doen. Maar dat is een sierelement, meer om naar een feest of zo te gaan, geen gebruiksvoorwerp.

Zodoende ging mske op zoek naar een degelijke dagelijkse sjakosj. Dat heeft een pozeke geduurd, want dat was allemaal al van voor de solden en tot nu toe had mske geen enkel exemplaar gevonden dat aan de nodige vereisten voldeed.

Tot zaterdag! Daar was ze! Dé sjakosj!

mske nam ze mee, zette zich op de dijk op een muurke en laadde alles van het siersjakoske over naar de nieuwe.

Het siersjakosjke werd in de plastic zak gestopt en zuchtte van opluchting. De laatste weken was er werkelijk teveel van gevergd en op die manier zou de sier er rap af geweest zijn.

Maar dat stukske van aan de winkel tot op de dijk heeft Slow wel met de nieuw sjakosj in zijn handen gelopen, maar een mannensjakosjke wil hij niet!