Toen Zus met de school eens naar het Middelheimpark was geweest en vertelde dat “Het Zotte Geweld” van Rik Wouters daar stond, had mske een visioen van lang geleden toen ze in de klas over Rik Wouters hadden gesproken. Bovendien hadden ze als kers op de taart een schilderij van Rik Wouters van Nel Wouters mogen in zwart/wit zetten. Zodoende had mske Rik Wouters in die tijd niet erg gemogen. Want mske en schilderijen … dat gaat zolang ze er maar moet naar kijken.

Toen Zus dus vertelde dat “Het Zotte Geweld” … daarmee zijn we weer aan het begin van ons berichtje aanbeland, dacht mske toch eens naar dat die beelden te gaan kijken.

De eerste keer dat ze tegen Slow zei van: “rijden we eens naar het Middelheimpark?” stonden er helemaal geen beelden in het park.

De uitleg was simpel. Dat was het Middelheimpark helemaal niet maar het Nachtegalenpark. “Kijk” zei mske “dat ligt daar gewoon rond”.

De tweede keer dat ze tegen Slow zei van: “rijden we eens naar het Middelheimpark?” stonden er veel te veel auto’s geparkeerd en liepen er zoveel mensen dat mske zei: “het zal voor een andere keer zijn” want mske voelt zich niet goed in een te grote mensenmassa.

Derde keer goeie keer, maar dat is dan voor de volgende keer.