Erg straf in verwijtwoorden is mske niet. Eigenlijk vindt ze dat verwijtwoorden geen aarde aan de dijk brengen.

Als ze historiekes met Mr. Sloddermans meemaakt, denkt ze daar soms wel eens het hare van.

Ergens deze week had ze Mr. Sloddermans aan de lijn die, voor de zoveelste keer aan het uitpluizen was wàt hij nu precies met zijn dossiers had gedaan. En hij beweerde bij hoog en bij laag dat mske drie delen van een dossier moest hebben, terwijl ze er maar twee had. Hij hield voet bij stuk! Hij had het bewijs dat hij drie stukken had doorgemaild en mske hield voet bij stuk dat ze er maar twee had. De stilte ineens aan de andere kant van de lijn was veelzeggend en ineens zei Mr. Sloddermans: “Domme kloot”! Tegen zichzelf! Want hij zei: “domme kloot, dat derde stuk is naar iemand anders gezonden”.

Wat later was er een dossier dat hij nog niet had gekregen, wéér volgens zijn zeggen en ja, mske had het verstuurd en hij had het niet gevonden, want zie … en wéér zei hij: “domme kloot!” Deze keer was hij op het verkeerde knoppeke aan het duwen.

Drie maal zou scheepsrecht geweest zijn.