Nu die mannen hier gisteren en eergisteren de elektriciteit wat af gezet hadden, was mske wat achterop geraakt met de planning. Vandaag was dus de ideale dag om een slagske door te geven en even wat in te halen.

Gisteravond was Slow echter op gang geweest om de nieuwe tak van de zaaak wat te promoten en kloeg over de remmen van de auto. Ijzer op ijzer. Dan weten we wat dat wil zeggen. Slow reed naar onze garagist. Reed? Jawel, ondanks dat die hier om de hoek, achter ’t hoekske garageert. Maar zo was Slow zeker dat hij alle nodige inlichtingen bij zich had. Om een lang verhaal kort te maken, hij kwam onverrichter zake terug en er was wat heen en weer gebel en heen en weer gepraat eer ze er uit waren. En Slow toog terug, deze keer te voet, om de afspraak definitief vast te leggen.

mske zat in de startblokken als ze er aan dacht dat ze de brievenbus nog niet had buiten gehangen – dat is ook nog een verhaal op zich. Ze doet dat dan maar eerst , komt binnen, zet zich startensklaar en hoort en ziet de facteur voorbijrijden. Ze wil naar de post gaan kijken als de telefoon gaat. De klusjesman! Hij was er niet zeker van of hij de diepvriezer wel had ingestoken. “Je weet wel die diepvriezer in de kelder” zei hij, net of mske die diepvriezer niet weet staan of net of het hier vol met diepvriezers staat.

Ze gaat naar de kelder, naar de diepvriezer. Ze haalt de post, kijkt naar de studs in de humo en zet zich weer in de startblokken.

Slow komt terug en heeft heel wat te melden. Er komt nog een mail met werk binnen van Meneer Sloddermans. Dat moet ook nog eens uitgepluisd worden want het is, naar goede gewoonte, superdringend en hoera hoera, Slow kan dat doen.

Uiteindelijk begint mske te werken. En dan wordt er op het raam getikt. De man van de ramen. Hij moet nog enkele dingetjes komen afwerken, dat zal dan zaterdag gebeuren, maar hij komt nu snel het raam van de badkamer doen, dan kan dat badkamerraam ook nog afgewerkt en betegeld worden.

En toen was ’t middag.