Toen Slow en mske vorige maandag in Het Vinne waren, was het zulk mooi weer dat mske zin kreeg in een dame blanche. “Morgen” zei ze “morgen gaan we een stappeke zetten en in de crèmerie van Landen een dame blanche eten. Maar toen kwam de dringende mail en werd er geen dame blanche gegeten maar gewerkt.

Toen ze dan woensdag toch maar weer eens op stap waren, gingen ze samen iets drinken maar ze namen een dame blanche. En ineens kreeg mske zo een barstende hoofdpijn. Meestal kan je zoiets wel krijgen van iets kouds te eten, maar mske hapt nooit grote happen van ijs. En meestal is dat van korte duur maar deze keer werd het zo erg dat mske dacht dat ze ging van hare sus -en logischer wijze ook van hare stoel- vallen. Het was ernstiger dan ze ooit had geweten en het ging ook niet voorbij. “Je bent zo bleek” zei Slow en vroeg wat er was.

Uiteindelijk is het ergste toch over gegaan maar er bleef zo een irritant gevoel in haar hoofd zitten en mske was toch serieus bang om de rest nog op te eten. Misschien is ze er wel zo bang door geworden dat ze nooit nog ijs eet.

Het is niet omdat ze een dame blanche eet, dat ze er een wil zijn hé!