Deze namiddag hoorde mske iets en luisterde. Ze schudde haar hoofd en dacht: “dat kan niet”. Iets later weer.

Maar terwijl we aan ons siësteke bezig waren zijn we toch maar gewekt door het getingeltangel van de ijskreemkar. Die is zot zeker, met dit weer. En als ’t weer de moeite is vertikt die het om tot hier te komen.

Komt die nu ons slapeke nog storen!