“We zetten geen citaten meer” besliste mske toen bleek dat iedereen dat zowat begon te doen. Maar toen ze deze tegenkwam, dacht ze aan hoe waar het was en aan haar eigen ervaring daaromtrent, al was het niet beangstigend, maar vreemd.
Ze was gestopt met uit werken gaan en die eerste dag voelde zo enorm eigenaardig aan. Gewoon na al die jaren haar eigen zin kunnen doen, geen verplichting om naar het werk te gaan, te luisteren wat de baas wou … ja het was raar, het was niet meer uitgestippeld.
Door zo jong naar school te moeten en later uit werken te gaan, past een mens zich daaraan aan, maar het lijkt wat als springen zonder net als men tot een andere weg besluit.
Wat denkte daarvan?