We zijn wat morrend opgestaan! Eerst was er die slome met zijn brommerke die dat hier zeker wat aan het testen was omdat er een vuilke in zijne carburateur zat. Retteklet onder ons venster voorbij, retteklet terug, en nog maar eens retteklet de andere kant op … een keer of zes. En dat allemaal vóór zeven uur. Slow is van grote errezze opgestaan en dan is die lolligaard nog twee keer gepasseerd.

Toen Slow de deur van de keuken openzette heb ik van pure frustratie Toke aangepakt, maar dat beest begint dan altijd zo vervaarlijk te krijsen en daarvan heeft mske het dan nog erger gekregen zodat zij dan van grote errezze nog morrender opgestaan is dan ze al was na dat geretteklet.

En nu zitten wij hier dan wat tegen mekaar te morren en gaan er van profiteren om iets te schrijven dat we in non-mor toestand aan ons botten lappen.

Heb je al gemerkt hoe groot de samenhang tussen de bloggers is? Blogland om zo te zeggen. Telkens er bij die bepaalde blogprovider veranderingen doorgevoerd worden, zijn er slachtoffers. En iedere keer, als er ook maar iemand zegt wat er bij hem of haar niet werkt, springen er blogmaten op de kans om te zeggen dat het bij hen wel werkt en dat diegenen die op de sukkel zijn maar geduld moeten hebben. En die blogprovider heeft niet eens door dat die dat doen om te slijmen en om eens in de kijker gezet te worden.

Indertijd was het iedere keer voor ons peer. Nu niet meer, ah natuurlijk niette, wij bloggen daar niet meer, alhoewel Slow deze keer met de gebakken peren zat. Hij mailde, kreeg drie automatische mails en één met de vraag waar hij wou inloggen en dan niks meer. En dan heeft mske er zich mee gemoeid en ze hebben het zelf opgelost. Zonder morren!

Wil er nu astemblief nog iemand wat petrol in de soep gaan doen, dan kunnen we nog eens lachen …