Met dat eeuwig getwijfel hier ten huize over de verwarming van het huis komt er weer meer en meer ter sprake om te verwarmen met kolen. Er ligt geen gas in het dorpke. Ze zijn hier op een dikke 500m van ons deur gestopt met leidingen leggen. Net of dat ene kleine dorpke er niet meer bij kon. En ze weten niet … alleszins niet vóór eind 2009!

En mske is het beu om te verwarmen met de stovekes die er nu staan omdat mske denkt dat die met haar zuurstof weg zijn waardoor ze in de winter soms het gevoel heeft met een ijl hoofd rond te lopen en ze hebben al naar alternatieve systemen gekeken en ja werkelijk, dat ziet er wel wat uit, maar het begint te branden want de winter komt er aan en dan moet het branden.

Dus wat denkt mske nu? Wel ze denkt dat ze een kolenstoof wil, hier in het buro. Dan kan het stoveke van nu richting badkamer, dat werkt zonder kolen en heeft een timer. Dan kan het duvelke naar de keuken. Voor de living hebben ze dan nog tijd om goed te overpeinzen wat ze met de Leuvense gaan doen en of ze op de gasmaatschappij gaan wachten of toch maar die alternatieve in overweging nemen.

Een kolenstoof dus. En dan denkt ze terug aan vroeger. Toen de kolenboer kwam leveren aan huis. Zoveel kilo eikes voor de Leuvense en zoveel kilo antraciet voor de andere stoof. De kolenboeren -meestal waren ze met twee- zagen er afgrijselijk zwart uit, zowat zoals zwarte Piet maar dan nog zwarter en hun handen en poriën en hun kleren alles was zwart, behalve hun ogen.

Die mannen kwamen soms op de noen, als Broer en klein mske thuis waren om te eten en dan werd het koud binnen, want de voordeur moest open blijven staan. Aan een gestaag tempo liep de ene zwarte man met een zwarte zak vol zwarte kolen naar binnen, de andere zwarte man met een lege zwarte zak naar buiten, de ene zwarte man met een zwarte zak vol zwarte kolen naar binnen, de andere zwarte man met een lege zwarte zak naar buiten. De kolen lagen in de kelder en waren in twee aparte delen opgeslagen.

In het volgende huis was er geen kelder en lagen de kolen in het kot. Daar heeft mske eigenlijk die zwarte mannen niet gezien. Twee mogelijkheden: ofwel kwamen ze niet op de middag, ofwel heeft mske het niet onthouden. Derde mogelijkheid is ook dat die zo zwart niet meer waren, want toen heette de kolenboer ineens kolenmarchand.

“Slow” vroeg ze vanmiddag “zou je niet eens informeren naar de prijs van de kolen?” “Aan huis geleverd” voegde ze er nog haastig bij. Want hier is ook nog een kolenkelder.

Zolang ze geen definitieve oplossing hebben, wil ze wel zo snel mogelijk die semi-definitieve er door krijgen. Eigenlijk zit mske nu wat op hete kolen.