Zoals naar goede gewoonte kon de planning voor mskes verjaardag dit jaar niet doorgaan. Over gesloten restaurants en dergelijke meer, hebben we het andere jaren al gehad. Maar dit jaar ging het licht anders. Ze waren oorspronkelijk van zin om ergens te gaan eten en ze hadden Zoneke en Bollie meegevraagd. Toen ze wilden reserveren kregen ze te horen dat het restaurant op die bepaalde dag al volzet was en de volgende dag ook, jawél.

En dan heeft mske, omwille van die stressperiode die hier op dat ogenblik heerste, maar beslist van het af te gelasten en dat later eens uitgebreid te gaan vieren. Waarop Zoneke zei dat zij toch afkwamen die avond, waarop mske en Slow dan maar besloten om thuis wat te doen.

Vraag van Slow: “wat gaan we maken?

“Broodjes” opperde mske zodat Slow niet te lang in de keuken zou staan. “Geen broodjes” zei Slow “het zijn hier altijd broodjes”.

“Pizza?” stelde mske voor. “Geen pizza” zei Slow “het is hier altijd pizza”.

“En geen kroketten met wortelen en erwten en rosbief” zuchtte hij rologend verder. Dat is een anekdote van vroeger waarvan Slow enkel weet heeft doordat mske het hem vertelde, maar kroketten met erwten en wortelen of bonen met rosbief of varkensgebraad zijn gewoon uit den boze onder bepaalde omstandigheden.

“Gewonnen brood?” vroeg Slow en mske zei: “Geen gewonnen brood, het is hier altijd gewonnen brood”.

En toen kwam Slow op ’t idee om mosselen te halen. Toen Zoneke hier kwam en ze zo vertelden dat ze nog snel naar de winkel wat gaan halen waren, zei hij zo: “jama mama, je had even goed zes kilo mosselen kunnen halen”. “Zes kilo?” vroeg mske.

Was Zoneke blij dat ’t mosselen was, hij had nog willen bellen om te vragen of ze dat niet wilden maken.

En door die mosselkes, een fleske wijn, Zoneke die blij was, Bollie en de kindjes was er een plezante sfeer. En zulke simpele dingen, die heeft mske nog het liefst van al.