Amke was net uit haar bedje en liep met verwarde haren en haar kamerjaske los over haar pyjamaatje door de woonplaats. mske mocht de ballonnen, overblijfsels van Amke’s verjaardagsfeestje, nog een blaas bijgeven en er viel nog wat te vertellen en er viel nog wat te knuffelen en Amke moest laten horen dat ze kon fluiten.

Tot ze met drie in de zetel gingen zitten, Slow, Amke en mske, terwijl Zoneke nog zijn koffie zat te drinken in de keuken. Amke greep de afstandsbediening en Sabine kwam het weer vertellen. “Nu gaan we niet naar het weer luisteren” besliste Amke en er verschenen tekenventjes op ’t scherm. “Cool!” zei Amke. Dat is één van haar nieuwe woordjes. “Saai!” zei Slow, met dezelfde intonatie als Amke “saai” zegt als Slow wat op TV wil zien. “Cool!” repliceerde Amke. “Saai!” ging Slow weer plagerig verder.

“Jullie vinden een coole film maar saai” zei Amke, die zich niet laat opjutten door plagerij “maar ik heb toch lekker de afstandsbediening … toedeloe”.

Slow stond recht en zei: “oh ja, papa had gezegd dat ik eens moest kijken of wij dezelfde afstandsbediening hadden”. En Amke gaf ze af, waarop Slow niet scoorde maar gewoon zei dat het niet dezelfde was.

Mogelijk zal Amke’s vertrouwen nog dikwijls geschaad worden maar dat hoeft niet door ons te gebeuren.