mske heeft nooit veel waarde gehecht aan hebbedingen.

Laatst echter dacht ze nog eens aan het boekenrekske. Dat boekenrekske kreeg ze ooit van tante Jeanne als geschenk. Het boekenrekske werd boven het buro gehangen dat in moe’s living stond. Later, toen mske haar boekenrekske bij haar wou, kreeg ze de volle laag van moe. Dat dat mskes boekenrekske niet was. Tante Jeanne kon haar geven wat ze wou maar zij, moe, had bijgelegd en dus was het boekenrekske van moe.

Zo verging het ook met de spulletjes die mske meebracht van haar reis naar Griekenland. Het Griekse vaaske stond toch zo schoon op het boekenrekske, jawel dàt boekenrekske, en de aftrekker in de vorm van een oude munt hing zo mooi aan de haak. Gelukkig kon moe niet in het Griekse bloeske dat mske had gekocht of ze had niets meer gehad. De asbak, waarvan mske er twee had meegebracht, één voor Broer en één voor moe, die wou moe niet en die heeft mske dan uiteindelijk maar gehouden, tot hij stuk ging.

Vorig weekend liep mske in Hasselt op de sjacherbeurs en ze zag kerststallekes, nu niet dat mske een kerststalleke wil hebben, maar ze had er ooit eentje. Grootvader had zelf een stalleke ineen geknutseld en daar stonden dan die mooie grote beeldjes in en dat kerststalleke en de beeldjes had mske van grootmoeder gekregen, beeldjes die moe op haar beurt aan de chiro schonk omdat er bij hen thuis toch een andere kerststal stond, die met het schaap met de verbrande toot.

Verder op de sjacherbeurs kwam mske de poppenkastpoppen tegen die ze ooit had en nog wat verder het kegelspel, spullen die moe indertijd aan de masseuren had gegeven. Daar is mske gewoon aan voorbij gelopen. Daar had ze toch nooit een binding mee zoals met het eekhoorntje.

Een mens kan niet alle prullen houden natuurlijk, maar nu, na al die jaren vindt mske toch dat moe minstens had kunnen vragen wat weg mocht en wat niet.