Het eekhoorntje was eigenlijk maar een plastic pieperke, maar mske had dat al sinds ze haar kon herinneren en moe gaf dat weg samen met al het oudere speelgoed, niet gevraagd, niets, wég. Jaren later heeft mske moe wel doorgestoken dat ze een stuk van haar ziel had weggeschonken.

En toen liep ze eens over een vlooienmarkt en daar stond het eekhoorntje. Krak hetzelfde, zijn staartje was ondertussen wel genezen van de snede die er ooit indertijd in was. En mske haalde haar geldbeugel boven maar Ex liep door omdat hij 100fr voor een stuk plastic toch te veel vond.

Bijna had mske zich weer laten vangen, ze stak haar portemonnee weg en vervolgde haar weg. En vanbinnen voelde het net aan of ze het eekhoorntje voor de tweede keer verloor. En ineens, ze waren al een heel stuk verder, zei ze nogal kortaf dat het veel kon zijn maar dat ze het toch ging halen.

En sindsdien staat hij op het buro, of beter gezegd in het boekenrek.