Het was me het dagje wel, jawel.

Amke herinnerde zich niet meer dat ze er ooit al was, maar veel heeft ze daar niet bij stil gestaan want er viel van alles te beleven.

Ze stapten beiden in een bootje en amuseerden zich. Maar die bootjes hebben een minpunt. Je moet constant je stuur houden en niet loslaten of het bootje begint rond te draaien. Ella had al een paar keren dat dwarse ding bijgestuurd maar liet telkens weer het stuur los om te kunnen kijken naar alles wat er gebeurde “Sturen” riepen de stuurlui aan de wal, maar Ella gaf het snel op. Als je niet kan bootjevaren zonder te sturen hoefde het niet voor haar.

Piratenboot, piratentrein, kikkertjes, eendjes, draaimolen, … Amke hield de piratentrein al na de eerste keer voor bekeken, haar brilletje ging er scheef van staan, zei ze en bovendien vond ze het ook niet zo leuk. Ella daarentegen kon er niet genoeg van krijgen en juichte: “Joehoe, daar gaan we”. Met Slow natuurlijk want mske vindt zulke dingen ook niet zo leuk, al heeft mske dan een leesbril die ze gewoon los kan laten hangen.

Zo tegen de middag aan gingen ze dan maar met het vlot, mske met Ella … en daar sprong een kind van de groep die daar rondhing mee op. “Als er dan toch twee kinderen en een volwassene op kunnen” redeneerde Slow “dan vaar ik terug met Ella en Amke” en mske kon te voet gaan.

De groep, waarvan sprake, stond de file te doen en mske geraakte niet aan het vlot toen Slow aanmeerde. Slow had Ella al op de kade gezet maar Amke wou daar even zelf fluks afstappen.

En in die sanitaire voorzieningen waren geen blazers maar papieren handdoeken. Gelukkig lag de valies in de koffer van de auto omdat de kindjes ’s nachts hier bleven slapen en Slow ging snel een paar droge sokken halen. De broek werd omgevouwen.

Dat kon de pret niet drukken, al had mske de ganse tijd angst die andere schoen ergens te vergeten.
De Bumba show vonden ze voor kleine kindjes, die hoefden ze niet te zien, maar ze deden met plezier mee met de Plop-kerstshow.