Nadat Slow naar het nieuws heeft gekeken zet hij de televisie niet af, maar hij blijft ook niet kijken naar het volgende programma. Hij loopt wat weg en weer tot de film begint die ze willen zien.

Zo kan het gebeuren dat mske, terwijl ze daar met haar naaimachine bezig is of zit te lezen geconfronteerd wordt met iets wat ineens haar aandacht krijgt. Nu ja, meestal hoort mske niet wat die broebelaars vertellen maar sedert ze opving dat een vrouw die “neen” zei op een huwelijksaanzoek ineens van alle kanten geviseerd wordt, valt het haar telkens op als dat programma er weer is. Thuis! Drie keer al. En op al die drie keer heeft nog niemand gezegd dat dat die vrouw haar recht is om niet te trouwen. Menselieven, het lijkt wel of die het grootste krapuul ter wereld is. En die kerel die haar niet meer blijkt te willen omdat ze niet wil trouwen …

“Slow!” zei mske, toen Slow die eerste keer terug binnenkwam “je moet geen moeite doen voor een huwelijksaanzoek hoor want ik zeg neen!”

Nu bleven die van “Thuis” daar toch maar over doordrammen en doordrammen en zagen zodat mske het echtig en techtig op haar systeem begon te krijgen. Niet alleen meer over die vent die trouwen als de ultieme uiting van liefde ziet, maar ook over dat koppel vrouwen die een kind gaan krijgen.

“Volgens mij is dat geen koppel” zei Slow toen mske er over begon. “Ah neen?” zei mske “waarom kopen die twee grootmoeders dan elk een kado”. “Elk kind heeft toch twee grootmoeders” zei Slow. Aha! Maar dat zijn toch de beide moeders van de respectievelijke partners. Dat zei mske dan ook. Hoe het juist zit wist Slow ook niet, hij kijkt daar namelijk ook niet naar maar vangt af en toe ook wel eens wat op. “En dan is er nog die derde” zei mske. “Welke derde?” vroeg Slow. “Wel die derde die over adoptie zit te leuteren” zei mske “die met die laptop”. Dat blijkt nu dat dat dezelfde is als die van ’t café.

En dan is mske nog niet begonnen over die ene die in den bak zit voor een moord en een ander verwijt dat dankzij haar zijn vrouw in ’t gevang heeft gezeten voor die eigenste moord.

mske had Slow al eens willen vragen om die post te verzetten als hij uit de woonplaats ging, maar na die gedachtenuitwisseling bij ’t ontbijt denk ik dat dat niet meer nodig is.