Er was een tijd dat alle pc’s gebroken wit waren. Op een zeker ogenblik was er een van de toetsenborden kapot en wat bleek, die gebroken witte waren niet verkrijgbaar, zwart was de trend. Toen zat mske met haar buro-inrichting in gebroken wit met één zwart toetsenbord.

Vorig jaar toen ze voor Slow een nieuwe pc kochten was die ook zwart, maar ondertussen was dat zwarte toetsenbord terug kapot en zijn de toetsenborden weer gebroken wit. Het buro is heden ten dage ook niet meer gebroken wit maar een mengelmoes van donkere houten kasten, gebroken witte pc-tafels, wit en zwarte pc’s en een zwarte stoof.

“Als ’t maar functioneel is” denkt mske dan. Maar ze denkt er wel bij dat functioneel ook schoon mag zijn en dat ze dus als ze iets wil bijkopen de mogelijkheid moet hebben om dat te kopen in een stijl en een kleur die zij wil.

Eigenlijk wordt de mode bepaald door de willekeur van verkopers en aankopers.

Lange inleiding voor een klein stukske ding dat mske nodig had.

Dat klein stukske ding is al niet al te groot, maar een pozeke terug was het laatste in twee gebroken en mske had zich beholpen met de twee halfkes maar het was moeilijk werken en het werd een precisiewerkske.

Die waren wit en waren altijd wit geweest. mske keek rond in de winkel, grote winkel voor klein stukske ding en mske is al geen geweldige zoeker. Dus vroeg ze het maar. Het was achterin in een laag bij de gronds kaske gestopt en ze waren zwart.

Zwart!? Wat is dat nu een kleur voor een klein stukske ding dat officieel “tweezijdige oogschaduwkwast” blijkt te heten.