We hadden besloten dat we niks speciaal zouden doen. We konden toch pas om 15.00u inchecken in het hotel. Tijd genoeg dus om uit te slapen, te ontbijten en te douchen. We zouden wel zien hoe laat we de trein zouden hebben want ja, we gingen met de trein. Het hotel voorzag wel parking maar Slow had gezegd: “zie je mij die sleutels van die Nissan al afgeven”. Maar dat was niet de echte rede, met de trein heb je toch sowieso meer een vrij gevoel.

Dat wil zeggen dat ik om iets na tien tegen Slow zei: “dat gaat slecht uitkomen voor de trein van 10.39” en hij moest nog onder de douche. “Dat lukt wel” zei hij optimistisch, tot hij terug beneden kwam. Toen zei hij: het heeft geen zin meer ons te haasten, die halen we nooit”.

Zodoende namen we op ons gemakske onze reiszak en de frakken en reden met de auto naar de nieuwe stationsparking via een omwegske om de werken te mijden. Het was kwart voor elf en die trein stond er nog. Die had vertraging. “We kunnen op de trein ook nog een ticket kopen” zei Slow maar ik had geen zin om te lopen. Toen we aan het loket stonden vertrok die trein, de treiteraar!

Slow keek hem na en zei: “hadden we vanmorgen maar wat minder geslampampt”, maar dat was nu precies de afspraak geweest, geen wekker en geen opjagerij. Eigenlijk hadden we ook ongedoucht en stinkiewinkie die trein kunnen nemen. Om daar geen uur te staan koekeloeren zijn we maar in de verbruikszaal een kriek gaan drinken.

Eens in Brussel veranderden we de planning. We hadden de bagage in het hotel in bewaring willen geven tot we konden inchecken en zouden ondertussen in de Becasse -als er plaats was- een boterham gaan eten, maar nu werd dat toch wel een beetje een overdreven over en weer, dus namen we de reiszak mee naar de Becasse en er was plaats zat.