Dinsdag voormiddag was er een mail met een urgentie binnen gekomen. mske zei dat ze die urgentie onmiddellijk stante pede ging doen. Zodoende was het zaakske op minder dan een uur geklonken.

Was het een voorgevoel geweest van “nu of niet meer” of was het gewoon toeval dat om iets voor twaalf Slow zei: “het internet ligt uit”. Ze probeerden skynet te bellen, ze probeerden Belgacom te bellen. De computerstem van Belgacom die zei dat ze momenteel niet in de mogelijkheid verkeerden om de communicatie te beantwoorden stelde mske al gerust, het was dus niet hier.

Wat later vernamen ze van een andere bron dat het wel degelijk een grote panne betrof en mske was blij dat ze die urgentie direct had afgehandeld.

Om half twee was alles terug in orde. Daardoor konden we in de internetgazet lezen dat tal van klanten van Belgacom door de zware panne geplaagd waren geweest. Wat mske eigenlijk stoorde … niet de panne, niet de onbereikbaarheid maar wel de commentaren die ze bij het artikel las. Zijn de mensen nu op hol geslagen? Alles gaat toch eens kapot … om daar nu zo een heisa over te maken. Het is niet leuk maar verdorie nog aan toe, het lijkt wel of zagen en klagen de nationale hobby geworden is.

Al keken we wel wat verbaasd bij het lezen van:

“ik werk bij belgacom, hier zegt men dat wij telefonisch niet bereikbaar waren vanmiddag, dat waren we wel, natuurlijk waren onze lijnen overbelast als alle kleine kwelers zoals jullie ons massaal beginnen opbellen.”

 
Als er zoiets voorvalt zou iedereen beter zijn bebbel houden.