Slow had het vorige week al gezien. Zij zaten beidjes naast elkaar op het metrostel, hun knieën ingetrokken om niet tegen de knieën van hun tegenoverzitters te stoten en keken naar buiten of naar mekaar of naar de mensen rechtover hen. En terwijl mske bedacht dat er toch weinig lachende gezichten op die metro te zien waren zei Slow: “kijk, een nieuwe” en hij knikte door de ruit naar de hen kruisende tram.

Ja, mske zag het ook. De inrichting was anders. In plaats van zeteltjes had het stel twee lange rijen banken met hanglussen in de gang. “Weeral nagedaan van de Amerikanen” zei ze.

Steeds als zij opstapten zei Slow: “weeral een oude” en dat wou nu toch lukken zeker dat de hen tegemoetstormende trams er waren van het nieuwe model.

Gisteren ook. Zoals gezegd zei Slow: “weeral een oude” en mske vond zijn toon wat mopperend klinken waardoor ze veronderstelde dat hij ook graag eens in zo een lange pijp zou rijden.

Hij had geluk. Na de wissel stapten ze op zo een nieuwe. Er was nog één plaatsje vrij. mske mocht zitten terwijl Slow daar aan die lus een beetje de aap ging uithangen. Gelukkig stiet hij net geen Tarzankreet uit. Neen, mske vond die tram niks leuk. De zetelkes waren nieuw en glad gepolijst zodat ze bij elk vertrek en elke halte respectievelijk tegen haar linker of rechterbuur zou geschoven zijn ware het niet dat die zelf ook een schuiving maakten richting andere buur. Bovendien dierf mske op die tram ook niet te lachen of blij te kijken. Die aan de overkant keken alsof ze hen uitlachte.

Aangezien ze de richting van het eindpunt van de metro uitreden zat en stond en hing het tramstel niet bomvol. Hoe verder ze reden hoe leger het werd. De vrouw die vóór mske haar boek hing te lezen sprong net op het laatste ogenblik nog door de open deur.

Toch kan mske zich een voorstelling maken van zo een overvolle tram. Ze stelt zich dan voor dat ze daar zit en dat er ene op haar voeten staat terwijl zijn buik net voor haar gezicht zwabbert, als hij een zwabberbuik heeft natuurlijk. Of ze stelt zich voor dat ze recht staande in die lus hangt te hangen en om haar evenwicht te bewaren haar voet verzet net op de voeten van diegene die voor haar zit met zijn gezicht bijna tegen haar buik.

Dan toch liever ingetrokken knieën en een Slow die netjes naast haar zit of staat in plaats van in die lussen te gaan hangen.