Enerzijds is er de tegenzin om er iets over te zeggen, anderzijds is het wel een groot deel van wat er momenteel in dit land omgaat.

Ik had reeds eerder gedacht dat wij er toch nog goed van afkwamen wat seriemoordenaars betreft, in Amerika is het erger, maar dat is een belachelijke bedenking want dan moet ik het ganse Europese continent bekijken. Ik zocht het dus even op. Op Wikipedia vond ik een lijstje van de Belgische en Nederlandse dat volgens mij niet al te correct is. De grote pedofiel van een decennium geleden zou ik er bepaald niet bij zetten al hoort hij in een galerij van horormensen. Verder denk ik dat er nog ene ontbreekt. Was er niet ooit die zaak met de vermoorde verpleegsters? Dat zou ik nog eens moeten uitspitten want dat is een vage herinnering.

Wat denk ik nu van de pers. Nu eerlijk gezegd wil ik er ook alles over weten en vind ik niet dat ze hun boekje te buiten zijn gegaan. Of misschien heb ik niet alles gezien of gelezen. Feit is dat ik me beperk tot de officiële berichtgevingen. De uithaal van de politicus die het had over hongerige maden steekt dan ook in het verkeerde keelgat. Mogelijk had hij het over de pers, mogelijk niet. Feit is enkel dat deze politicus nu ook met zijn kop in de krant heeft gestaan. De kunst is als ze het niet over je hebben er voor te zorgen dat ze het toch over je hebben. Of dat ook geldt voor de andere, die de eerste lik op stuk geeft, daar zijn we nog niet goed uit.

En wat denken we van de speurders? Goed werk, ondanks vele reacties over fouten en het gezegde dat de laatste twee doden hadden vermeden kunnen worden. Als we lezen dat seriemoordenaars pas gevat worden na 19 of meer slachtoffers, denk ik dat we moeten kijken naar diegenen die er wel aan ontsnapt zijn. Maar zo zien de meeste mensen dat niet.

Er staan bewust geen namen in, laat de doden hun rust en ook believen wij geen google-views ten hunnen koste.