Het vele werk van de laatste weken, het slechte weer dat mske overhaalde om toch maar door te werken in de weekends, het ging allemaal wat doorwegen. Ergens deze week werd ze zelfs misselijk van alleen nog maar naar het scherm te kijken. Toen zei ze het! “En in het paasweekend werk ik niet” had mske gezegd. Ze was vast besloten.

Toen ze ergens deze middag in het snotje kreeg dat ze, mits een efforreke en een beetje meeval de planning voor vandaag nog afgewerkt kon krijgen vóór “Man bijt hond” stak ze nog een tandje bij.

Het werd een race tegen de tijd. Soms dacht ze: ‘ik haal het niet” en wat later dacht ze: “jawel jawel”. Ineens leek het van levensbelang dat die dossiers ingeblikt zaten voor ze naar de TV ging kijken. Andere dagen stopte ze wel voor “Man bijt hond”, werkte daarna verder en op vrijdag keek ze dan wel naar Hope Springs en Deadwood maar kwam tussenin ook nog een slagske doorgeven. Vandaag wou ze dat niet. Het paasweekend moest ingezet worden om ten laatste twintig voor acht.

Om kwart voor zeven ging de telefoon. Wouter van Telenet. Hij wou wat joviaal zijn en sprak dus wel AN maar met een duidelijk accent. Bovendien sprak hij traag en vertelde mske even dat ze bij Telenet gemerkt hadden dat meer en meer zelfstandigen overschakelden naar Telenet. mske voelde de tijd door haar vingers glijden en ze onderbrak hem en zei dat ze geen interesse had. Oh maar dat was normaal dat ze nog geen interesse had want ze kende hun condities nog niet. De tijd tikte onverbiddelijk verder. mske heeft niet naar de condities geluisterd. Ze heeft nog maar eens gezegd dat het haar niet interesseerde en ze heeft dicht gelegd.

Mogelijk zijn de condities beter maar mske is tevreden bij Belgacom en die laten haar tenminste gerust op een goeie vrijdagavond.